மாம்பழ மரத்தின் இரகசியம்

ஒரு கிராமத்தில், செந்தூரன் என்ற சிறுவன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் மகிழ்ச்சியாக விளையாடிக்கொண்டு, மரங்களின் கீழ் ஓடி விளையாடி நாட்களை கழித்தான். செந்தூரனுக்கு மிகவும் பிடித்தது கிராமத்தின் நடுவில் இருந்த பெரிய மாம்பழ மரம்.

மரத்தின் அடியில் அமர்ந்து பாடல்கள் பாடுவதும், நண்பர்களுடன் விளையாடுவதும் அவன் அன்றாட வேலைகளாக இருந்தது. ஆனால் அந்த மரத்தில் ஒரு விசித்திரமான விஷயம் இருந்தது. மரத்தில் பழங்கள் பழுத்தவுடன், அவற்றை எவரும் எடுக்க முடியாமல் வெகுநேரம் பூமிக்கு விழாமல் இருந்தது.

ஒரு நாள் செந்தூரன், “நீங்க எல்லாம் வெறுமனே பழுத்து நிற்கறீங்க. எங்களை மாதிரி ஏன் பூமிக்கு வர மாட்டீங்க?” என்று மரத்தை பேசிக்கொண்டான். அதற்கு மரம் மெல்லபேசி,
“நான் இந்த கிராமத்துக்கே விலைமதிப்பான மரம். எனக்கு பழங்களின் சிறப்பை காப்பாற்ற ஒரு வரம் கிடைத்திருக்கிறது. எனது பழங்களை சுத்தமான மனதுடன் மட்டும் எடுக்க முடியும்,” என்று சொல்லியது.

செந்தூரன் அதிர்ச்சி அடைந்தான். “சுத்தமான மனதா? நான் எப்படி அதை நிரூபிப்பேன்?”

மரம் கூறியது, “நீ இதுவரை ஒருவருக்கும் உதவாத ஏழைதான். நாளை ஏழை தாத்தாவிடம் சென்று உனது உணவை பகிர்ந்துகொள். பிறகு என்ன செய்யவேண்டும் என்று நான் சொல்வேன்.”

செந்தூரன் மறுநாள் தாத்தாவிடம் சென்று உணவை பகிர்ந்து கொடுத்தான். அடுத்த முறையும் மரம், “இப்போது மாம்பழங்களை பார்க்கிறாயா?” என்று கேட்டது. செந்தூரன் அப்படியே நோக்கியபோது பழங்கள் பசுமையாக விழுந்தன.

அது தொடர்ந்து, “சொந்த நலனுக்காக இல்லாமல் மற்றவர்களுக்கும் உதவ விரும்பினால், வாழ்க்கை உனக்கு இனிமையாக இருக்கும்,” என்று உபதேசம் செய்தது.

அன்றிலிருந்து செந்தூரன் நல்ல மனதுடன் அனைவருக்கும் உதவுவானாக ஆனான். கிராமத்திலுள்ள மக்கள், செந்தூரனை “மாம்பழ சேதுரன்” என்று அழைக்க ஆரம்பித்தனர்.

முதலுரை

நல்ல மனம் மற்றும் பிறருக்கு உதவியது வாழ்க்கையின் மிகப் பெரிய மகிழ்ச்சியாகும்.

---